راضیه برومند ۳۳ ساله که فارغ‌التحصیل رشته روانشناسی است، با چالش‌های جدیدی در ایام پس از ورود به آلمان به عنوان پناهنده در ایالت زاکسن-آنهالت، روبرو شد. او با تکیه بر تجربیاتی که در کابل به دست آورده بود، سعی می‌کرد به این تغییرات پاسخ دهد. اما مادر شدن در کشوری که زبان، فرهنگ، و سیستم جدیدی داشت، یک ماجرای جدید بود. به گفته او، در اینجا افسردگی مادران پناهنده را به انزوا می‌کشاند.
راضیه، با گذشت زمان، درک کرد که مسئولیت مادری در آلمان به شکل چشم‌گیری متفاوت است. او با مشکلاتی روبرو شد که قبلاً به آنها فکر نمی‌کرد. اینک باید به یک عالم ملاقات های دکتور وکورس و مکتب باید راه‌های طولانی را می‌پیمود. او اما به تدریج، با استفاده از تجربیات قبلی و پشتکار و اراده، موفق شد با این چالش‌ها برخورد کند. حتی قبل اینکه کودکش دوساله شود، شروع به آموختن زبان آلمانی کرد:« باید بدون توقوع از دیگران این راه های دشوار و ادغام را پیمود.» و اضافه می‌کند:« مسئولیت‌های خانوادگی بسیار زیادی را به عهده دارم، باید تمام وقت مواظب باشم که تمامی ملاقات‌های که بخاطر فرزندانم داده می‌شود، بروم و مشکلات آنها را حل کنم.» به گفته او، این باعث می‌شد که به فرصت‌های دیگری که در اختیارش بود، دسترسی نداشته باشد:« گرچه در افغانستان هم به توجه به اینکه در شهر زندگی می‌کردم، به همه چیز دسترسی داشتم اما در اینجا فرصت‌ها فروان است، ماا خیلی دشوار است تا به آن دست پیدا کرد.» از نظر راضیه اگر مادران بتوانند از این فرصت‌ها استفاده کنند و به درستی به فرزندان خود مراقبت کنند، آینده بهتری را برای کودکان خود فراهم می‌کنند.
راضیه برومند: تلاش‌های مادران در یادگیری و تحمل در محیط و فرهنگ جدید
او به یاد روزهایی می‌افتد که تازه به آلمان آمده بود، با زنانی تازه‌وارد دیگر آشنا شد و متوجه شد که کسانی که به زبان مادری سواد نداشتند و به اندازه کافی مسلط نبودند، با چالش‌های زیادی مواجه بودند. حتی در یادگیری یک زبان جدید نیز مشکلاتی داشتند و گاهی اوقات نمی‌توانستند مشکلات خود را حل کنند و درادامه می‌گوید:« به طور مثال، یک خانواده در همسایگی من زندگی می‌کرد که خانم خانه حامله بود. در جریان زایمان با مشکلاتی روبرو شد. نمی‌دانستند چگونه به بیمارستان رفته و چگونه زایمانش را انجام دهد. از آنجا که من به زبان انگلیسی مسلط بودم، توانستم تا حدی به او کمک کنم.»
این زن ۳۳ ساله می‌گوید که مادران در المان، به دلیل عدم دسترسی به روانشناس، درگیر مشکلاتی روحی بعد از زایمان می‌شوند و نمی‌توانند تا از این سهولت‌ها استفاده نمایند:« اصلاً نمی‌دانند که چنین چیزی یا سهولتی وجود دارد. متاسفانه، برای مادرانی که با این مشکلات روبرو هستند، منابع کمی برای مدیریت و درمان این مشکلات در دسترس است. بسیاری از زنان نمی‌توانند به دوره‌های روان‌درمانی یا کنترل استرس دسترسی پیدا کنند تا بتوانند با مشکلاتشان برخورد کنند.»
از نظر راضیه برومند ۳۳ ساله، وقتی یک مادر دسترسی به روانشناس داشته باشد و بتواند که فشار‌های روحی را مدریت کند می‌تواند کودکانش را بهتر پرورش دهد:« چون مادران خسته، افسرده و ناتوان در تربیت فرزندان خود موفق نمی‌باشند. زیرا، در نخستین سالهای زندگی کودک، ارتباط مادر و فرزند بسیار مهم است. کودک نیازهای اساسی اش محبت و توجه و برقراری رابطه قویی است. اما وقتی که مادر با مشکلات روانی روبه‌رو است، این ارتباط ممکن است تحت تاثیر قرار بگیرد.»
این زن که در افغانستان به عنوان فعال مدنی و حقوق زنان کار کرده پس از بررسی های زیاد دریافته است که تعاملات اجتماعی و خانوادگی نیز برای مادران مهاجر، به ویژه زنان افغان، با چالش‌های زیادی همراه است. زیرا، فرهنگ و ارزش‌های متفاوت می‌تواند باعث شود که این زنان احساس ناامنی و ناراحتی کنند و ممکن است به دلیل مشکلات فرهنگی و اجتماعی دچار انزوا قرار بگیرند و بدون دست یافتن به فرصت‌ها، در حاشیه‌ها باقی بمانند. پیشنهادش اینست که مادران باید به عنوان شخص اول خانواده مورد توجه قرار گیرند تا انها بتوانند جایگاه خود و کودکان خودرا یک محیط و فرهنگ جدید دریابند.
قابل ذکرست که از روز مادر یا “Muttertag” در آلمان همه ساله، در روز ۱۲ ماه مه (Mai) برای نشان دادن محبت و احترام به وظایف آنها، تجلیل به عمل می‌آید.
