در هفته همبستگی و ادامه اعتراض‌های سراسری به مناسبت دوسالگی تسلط طالبان بر افغانستان، این بار دانشگاه بُن میزبان نشستی بود که در آن اوضاع جاری در افغانستان و راه های برون‌رفت از آن مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
خواست اصلی اشتراک کنندگان این برنامه به رسمیت نشناختن گروه طالبان و فشار وارد کردن بالای آنان ازسوی جامعه جهانی بود.
سونیا احمدی، یکی از سخنرانان این برنامه که در پنل صحبت می‌کرد گفت که با قدرت گیری دوباره طالبان، مهمتر از همه حقوق زنان و دختران بگونه سیتماتیک از سوی طالبان در افغانستان محدود شده است و همه دست آوردهای ۲۰ ساله با روی کار آمدن گروه حاکم از بین رفته‌است. او گفت: « آنچه که در افغانستان جریان دارد آپارتاید جنسیتی است تمام محدودیت‌ها و ممنوعییت‌ها بر زنان وضع شده‌اند. زنان حتی اجازه بیرون شدن از خانه را ندارند و آنان در حبس خانگی بسر می‌برند که با این وضعیت اکثر آنان با افسردگی دست و پنجه نرم می‌کنند.»
او اضافه کرد که با آمدن طالبان حدود ۹۰ درصد از زنان که در رسانه‌ها مصروف کار و فعالیت بودند نیز کارهای شانرا از دست داده‌اند که در حال حاضر بیشتر آنان با مشکلات اقتصادی و تهدیدهای امنیتی روبرو هستند.
با این حال ماریا رهین، رئیس پیشین دانشکده ژورنالیزم دانشگاه بلخ که از دوسال بدیسنو در آلمان زندگی می‌کند به این باور است که طی ۲۰ سال اخیر شماری زیادی از زنان در افغانستان برای خود شان ظرفیت سازی کرده‌اند که با آمدن طالبان ظرفیت سازی و فعالیت زنان در جامعه بسیار محدود شده است. او گفت :« ازگروه که شعارش ضدیت با زن است، توقعی نداریم. امیدوار هستم که این مرحله تاریک با یک انقلاب فرهنگی و اجتماعی در داخل افعانستان به پایان برسد.»
دستگیری‌های خودسرانه، ناپدید شدن اجباری، اعدام‌های غیرقانونی در نقاط مختلف افغانستان و سانسور گسترده رسانه‌ها ازسوی طالبان از مورادی اند که شرکت کنندگان به آن اشاراتی داشتند. این گفته‌ها در حالی ابراز می‌شوند که در تازه ترین موراد، طی ده روز گذشته ۹ خبرنگار در افغانستان از سوی طالبان بازداشت شده‌اند.
بصر احمد دانشیار، یکی از استادان دانشگاه هرات که پس از سقوط نظام جمهوریت از طریق روند تخلیه به آلمان آمده‌است گفت: « تا زمانی‌که مردم افغانستان بگونه متحد و یکپارچه عمل نکنند و راه های بنیادی برای حل مشکلات و بحران در افغانستان جستجو نشود وضعیت بهتر نخواهد شد.»
از سوی هم امام الدین همدرد، مسوول نهاد مطالعات و همکاری‌های افغانستان و از برگزار کنندگان این برنامه راه اندازی همچو برنامه ها را در حمایت و همبستگی با شهروندان در داخل افغانستان زیاد با اهمیت تلقی نموده می‌گوید که در سکوت ماندن هیچ تغیری بوجود نخواهد آمد و یکی از هدف‌های آنان هماهنگی و منسجم کردن نخبگان افغانستان در جامعه آلمان است تا در حمایت از مردم افغانستان صدای اعتراض بلند کنند. او گفت اگر همه شهروندان افغانستان بگونه هماهنگ هم‌صدا شوند و دادخواهی کنند، جامعه جهانی صداهای آنان را خواهند شنید و برای رفع مشکلات موجود در افغانستان دست بکار خواهد شد.
سید قدیر وفا
