با فرارسیدن دوسالگی حکومت خودخوانده طالبان و سقوط کابل، تعدادی زیادی از فعالان حقوق بشر، جامعه مدنی وفعالان دفاع از حقوق زنان از ۱۲الی۲۰ آگوست ۲۰۲۳ هفته همبستگی با مردم افغانستان، علیه طالبان را با تظاهرات از کُلن جرمنی آغازکردند.
مینه رفیق فعال حقوق بشردر صحبت های که با رسانه ها به اشتراک گذاشته می‌گوید: «این یک تظاهرات سرتاسری مردم افغانستان است و همه مردم افغانستان در کشورهای مختلف با هم یکجا شده و با یک صدا خواهان به رسمیت شناختن آپارتاید جنسیتی، توقف حمایت جامعه جهانی از طالبان، نسل کشی و به رسمیت نشناختن طالبان هستند. به گفته مینه رفیق، طالبان یک گروه تروریست بوده و هیچ‌گاهی تغییر نخواهند کرد: «ما هیچ‌گونه تعاملی را با گروه طالبان نمی‌پذیریم. این گروه تروریستی هرگز نمی‌توانند زنان را به حاشیه بکشانند و آنها را از حقوق شان محروم کنند.»
هفته همبستگی با مردم افغانستان در کلن آلمان
مژده احمدی، یکی از بانوان معترض دیگرست که در راهپیمایی کُلن اشتراک نموده بود. وی در صحبت با امل فرانکفورت می‌گوید که سازمان ملل باید حمایت از طالبان را متوقف کند. این درحالیست که لیندا توماس گرینفیلد؛ سفیر و نماینده‌ی دایم آمریکا در سازمان ملل، در یک نشست به تازگی بیان داشته است که این کشور، امارت اسلامی را به رسميت نمی‌شناسد: «ما به اعمال فشار بر امارت اسلامی ادامه داده‌ایم، ما امارت را به رسمیت نمی‌شناسیم، ما هیچ حمایتی از امارت اسلامی به‌خاطر تصمیم آنان مبنی بر عدم بازگشت دختران به مکتب نکرده‌ایم»
تمنا زریاب پریانی، عضو جنبش خودجوش زنان معترض مقیم کُلن است که در این راهپیمایی اشتراک نموده است. تمنا زریاب پریانی در یک پیام که برای امل فرانکفورت فرستاده است می گوید: «تحصن امروز در شهر کلن بخاطرتوقف حمایت سیاسی از گروه تروریستی طالبان صورت گرفته وهمچنان آزاد سازی اسیران که در زندان قرار دارند و توقف اسیرسازی شهروندان افغانستان؛ مهمترین از همه این تحصن در حمایت از هفته‌ی همبستگی با مردم افغانستان برگزار گردیده است.»
تظاهرات خانگی توسط زنان معترض در کابل نیز برگذار گردید
این زنان فعال و معترض در کابل در مکان های نامعلوم، گروه- گروه باهم یکجا شده و با نشر قطع‌نامه‌ی به جمع تظاهرکننده گان دیگر پیوستند. در قطع‌نامه‌ی که همه این معترضان، به مناسبت هفته‌ی همبستگی با مردم افغانستان، به اشتراک گذاشته اند؛ از چگونگی وضیعت مردم افغانستان زیر بیرق طالبان یاد نموده اند: « بنیادهای زندگی مردم به طور سرسام‌آوری فروریخت، شیرازه‌ی امید برای دوام زندگی معمولی در افغانستان واژگون شد، آزادی‌های جمعی و فردی از میان رفت و تاریکی و جهالت جای روشنایی و امید را پر کرد.»
«باید لغو شود»
همچنان در این قطع‌نامه ازچشم پوشی جنایت‌های جنگی، جنایت‌های ضدانسانی، آپارتاید جنسیتی و قومی، جابه‌جایی‌ها و کوچ‌های اجباری، نسل‌کشی، تبعیض نژادی و تروریستی‌سازی جغرافیای افغانستان، توسط کشورهای جهان ذکرشده است: «جهانیان به خوبی می‌بینند که مردم افغانستان حتی بدون دستور گروه فاشیستی طالبان نفس هم کشیده نمی‌توانند. هیچ تنوعی در منطق طالبان قابل پذیرش نیست»
به قول این زنان، توافق‌نامه‌ی دوحه میان طالبان و ایالات متحده‌ی امریکا باعث شد، تا کشور به دست طالبان بیافتد و نتیجه‌اش آوارگی میلیون‌ها انسان، گرسنگی و آپارتاید جنسیتی و قومی در افغانستان است: « باید لغو شود.»
به گزارش بی بی سی، به تازگی دیدبان حقوق بشر در آستانه دو ساله شدن بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان، در اعلامیه‌ای گفته که مقام‌های طالبان «محدودیت‌های_شدید» خود بر حقوق زنان و دختران و رسانه‌ها را شدت بخشیده و تاکید کرده که افغانستان در زیر اداره طالبان به یکی از بدترین_بحران‌های بشری جهان تبدیل شده است. قرار است، تظاهرات برای یک هفته در کشور های مختلف اروپایی و دیگر کشورها ادامه یابد. افغانستان در ۱۵ آگست سال ۲۰۲۱، برای دومین بار دست طالبان افتاد. پس از تسلط حکومت طالبان٬ وضعیت زنان خیلی نا بسامان شد. دروازه های مکاتب، دانشگاه ها بروی دختران بند گردید و کارنمودن در ادارات دولتی و خارجی به شمول سازمان ملل برای زنان ممنوع اعلام شد.
