پس از حدود سه ماه وزارت امور خارجه آلمان اعلام کرد که روند پذیرش افغانهای در معرض خطر از سر گرفته شده است. در پایان ماه مارچ/ مارس، دولت فدرال صدور ویزا و ورود به ویژه افراد آسیبپذیر از افغانستان را از طریق برنامه پذیرش فدرال به طور موقت متوقف کرد و راه آلمان به مدت سه ماه برای فعالان حقوق بشر، مخالفان رژیم، اعضای اقلیتهای تحت تعقیب یا کارمندان دولت قبلی مسدود شد. به گفته وزارت امور خارجه، دلیل توقف موقت، تلاشهای احتمالی برای سوء استفاده در چارچوب روندهای پذیرش از افغانستان بود.
افغانستان آنقدر فعال حقوق بشر، فعال مدنی و خبرنگار داشت و ما بیخبر بودیم
رحمتالله ایوبی (اسم مستعار بخاطر تامین امنیت مصاحبه شونده)، باشنده یکی از ولایتهای شمالی افغانستان، که به گفتهای خودش مدت چهار سال با نیروهای آلمانی در افغانستان کار کرده و از وعدههای آلمان ناامید شده است.
او میگوید: «زمانی که با آلمانها کار میکردم و از نزدیک متوجه شدم که واسطه یا پارتیبازی در سیستم اداری آلمان وجود ندارد و یا اگر وجود هم داشته باشد، بسیار ناچیز است. اما بعد از گذشت دو سال پی بردم که من اشتباه میکردم. افرادی بسیاری را میشناسم که به نام خبرنگار، فعال حقوق مدنی، فعال حقوق بشر، دگرباشان جنسی و غیره به آلمان و کشورهای غربی رفتهاند. من تمام عمرم را در افغانستان زندگی کردم و واقعا نمیدانم که این قدر فعال، سینماگر و خبرنگار تاکنون کجا بودند و چه دستاوردی داشتند. نهتنها این فعالان دروغین به کشورهای غربی انتقال داده شدند بلکه خانوادهها و حتی اقوام دور و نزدیک آنها نیز منتقل شدند. من منکر انتقال افرادی که واقعا مستحق بودهاند نیستم، اما افرادی زیادی که واقعا هیچ گونه تهدیدی متوجه آنها نبود، انتقال داده شدند.»
به وعدههای غرب اطمینان ندارم
آقای ایوبی میافزاید: «کشورهای غربی و امریکا افراد بدنام و استفادهجو را در مدت بیست سال بر مردم افغانستان تحمیل کرد و زمانی که به سیاستهای اشتباه شان پی برد، بدون هیچ گونه احساسی در مقابل میلیونها شهروند افغان، کشور را به یک گروه تروریست و واپسگرا تسلیم کردند. تجربه به من ثابت کرده که حقوق بشر، حقوق زنان، حقوق اقلیتهای مذهبی و قومی فقط ابزاری است که در راستای منافع آنان تعریف میشود. وعده انتقال افراد در مورد خطر نیز یکی از همان وعدهها است. تاکنون من چندین ایمیل دریافت کردهام که منتظر باشید و به زودی درباره انتقال شما و خانوادهتان اقدام میشود. در همین مدت افرادی را میشناسم که هیچ نوع تهدیدی متوجه آنها نبوده، حتی یک روز هم با آلمانیها کار نکرده و هیچ گونه فعالیت حقوق بشری و مدنی نداشته و باز هم با خانوادههای شان به آلمان منتقل شده اند.»
پیش از این وزارت امور خارجه و داخله/ کشور فدرال بر روی یک رویه جدید توافق کرده بودند که ماهانه ۱۰۰۰ افغان که به ویژه در معرض خطر هستند باید بتوانند از طریق یک برنامه جدید پذیرش فدرال به آلمان بیایند. این موضوع به طور خاص در مورد حمایت از افراد مقیم افغانستان است که به دلیل تعهد به حقوق بشر یا کارشان در قوه قضائیه، فعالیتهای سیاسی یا کار با رسانهها در معرض خطر هستند. حتی کسانی که به دلیل تمایلات جنسی، جنسیت یا مذهب خود مورد آزار و اذیت قرار میگیرند، میتوانند از طریق این برنامه به آلمان بیایند.
برنامه خروج افغانهای در معرض خطر که با ارتش آلمان کار کرده اند، تاکنون بارها توسط احزاب آلمان در بوندستاگ بهخصوص چپها مورد انتقاد قرار گرفته و دولت فدرال را به بی توجهی و کمکاری متهم کردهاند.
نورالله رحمانی
