ندیمه رسولی که در افعانستان استاد دانشگاه بود پس از قدرت گیری دوباره طالبان او نیز مانند میلیون‌ها زن دیگر در این کشور از تمام حقوق اش محروم شد. اما حالا او در آلمان بورسیه تحصیلی در مقطع دکترا از «دانشگاه فولدا» را به دست آورده‌است و می‌خواهد در مورد وضعیت زنان افغان تحقیق علمی کند.
ندیمه رسولی بانوی أفغان که حدود ده ماه قبل به آلمان آمد حالا توانسته است بورسیه تحصیلی در مقطع دکترا دانشگاه شهر فولدا را کسب کند.این دوره تحصیلی در مدت ۵ سال ۹۰ هزار یورو هزینه بر می‌دارد. او از این‌که این بورسیه معتبر را از میان چندین کاندیدا به‌دست آورده خوشحال است .
خانم رسولی، درخواست‌اش را زیر عنوان «بررسی رویکرد سخت‌گیرانه رژیم طالبان نسبت به حقوق بشری زنان» به دانشگاه فولدا ارائه کرد. به‌گفته او، این موضوع تحقیقی توجه استادان این دانشگاه را جلب نموده و بعد از غور و بررسی در خواست او پذیرفته شد
ندیمه رسولی که حالا۳۰ سال دارد، دوره لیسانس را در رشته حقوق و علوم سیاسی در مزار شریف به پایان رساند و برای ادامه تحصیل مقطع ماستری راهی کشور هندوستان شد. او می گوید که از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۷ میلادی دوره ماستری را در رشته حقوق و علوم سیاسی در دانشگاه پونه‌ی هند سپری نموده است.
خانم رسولی از سال ۲۰۱۸ تا قبل از ورود دوباره طالبان در شهر مزار شریف به‌عنوان استاد در دانشگاه آریا در این شهر مصروف تدریس بود. اما با سقوط نظام جمهوریت او نیز مانند سایر زنان تحصیل کرده و شاغل در افغانستان از تمام حقوق اش محروم شد. او از این‌که نمی‌توانست به تدریس و سایر فعالیت هایش دربخش زنان ادامه دهد، متاثر بود.
تصمیم دشوار خروج از افغانستان
همسر بانو رسولی نیز در مزار شریف استاد دانشگاه بود. آمدن طالبان و ممنوعیت تحصیل دختران به دانشگاه‌ها او را نیز متاثر کرده بود. او نیزمانند صدها استاد دیگر در دانشگاه های افغانستان دیگر چندان امید و انگیزه‌یی به ادامه کار نداشت. بالاخره ندیمه و همسرش تصمیم گرفتند که افغانستان را ترک کنند. حالا آنها همراه با سه فرزندشان در شهر فرایبورگ آلمان زندگی می‌کنند.
درحالی‌که طالبان مانع کار و آموزش و فعالیت زنان و دختران افغانستان می‌شوند اما زنانی مانند بانو رسولی در دیگر کشورها تلاش دارند تا درد و رنج زنان کشورش را بازتاب دهند. او می گوید: « این یک فرصت خوب است که درجریان کار تحقیقی این دوره، داده‌ها و اطلاعات در مورد درد‌ها و رنج‌هایی را که زنان در افغانستان زیر حاکمیت و قوانین سخت‌گیرانه طالبان متحمل می‌شوند و پیوسته حقوق آنها نقض می‌شود، جمع آوری شود.»
به باور او این می‌تواند یک مستند علمی و پژوهشی خوب در دفاع از حقوق زنان در سطح دانشگاه‌ها و نهادهای آکادمیک بین المللی و نهادهای حقوق بشر باشد که در رابطه به حمایت از زنان در أفغانستان ارائه می‌شود. بانو رسولی می‌گوید: او در واقع می‌خواهد که صدایی برای زنان رنج دیده افغانستان باشد.
گفتنی است که او در مزار شریف در کنار تدریس در دانشگاه، به‌عنوان مسوول بخش حقوق بشر و جندر کمیته‌ی سویدن نیز کار می‌کرد و از همین‌رو موضوع تحقیقی اش را نیز در بخش حقوق زنان انتخاب کرده‌است. بانو رسولی از سایر پناهجویان نیز می‌خواهد که از فرصت‌های تحصیلی موجود در کشور آلمان و سایر کشورهای که فعلا در آن زندگی می‌کنند استفاده کنند.
از او پرسیدم که در این مدت کوتاه چگونه توانست تا چنین یک بورسیه را بدست آورد؟ او در پاسخ گفت: «من البته قبل از آمدن به آلمان در مورد شرایط ارایه درخواست در مقطع دکتری تا حدی معلومات داشتم و هم‌چنان به کمک و رهنمایی یکی از دوستانم درخواستی‌ام را به چند دانشگاه فرستادم که خوشبختانه در خواستی من در دانشگاه فولدا پذیرفته شد.»
«صدایی برای زنان افغانستان »
طالبان پس از تسلط دوباره بر افغانستان در نیمه آگست سال ۲۰۲۱ میلادی رویه سخت‌گیرانه‌ای را در برابر زنان و دختران در پیش گرفتند. آنها دختران بالاتر از صنف ششم مکتب را از ادامه درس و تعلیم محروم کردند، برای زنان شاغل نیز به غیر از بخش‌های صحی و مشاغل اندک دیگری ممنوعیت وضع کردند.
و حتی در اواخر سال گذشته میلادی زنان را از کار در سازمان‌های امدادی دولتی وغیر دولتی و اخیرا از کار در ادارات مربوط به سازمان ملل در افغانستان منع کرده‌اند.
سید قدیر وفا
Photo: Nadima Rasuli
