طبق تعریف قانون اقامت آلمان، تحمل (Duldung) عبارت است از “تعلیق موقت اخراج” خارجیانی که به طور اجباری مجبور به ترک کشور هستند. این یک مجوز اقامت نیست و بنابراین یک اقامت قانونی محسوب نمیشود. از این رو، افراد تحت مدارا همچنان قانونی موظف به ترک کشور هستند.
عباس نوری ۲۸ ساله پناهندهای افغان که در سال ۲۰۱۴ به آلمان آمده، یکی از افرادی است که از نظر محاکم آلمان شرایط قانونی برای دریافت پناهندگی را نداشت و “دولدونگ” گرفت. آقای نوری که سالهای زیادی از عمرش را در ایران سپری کرده، در سال ۲۰۱۴ در جریان موج پناهندگان نخست به یونان و بعدا به آلمان آمد.
عباس نوری بدترین خاطرهاش را در آلمان گرفتن دولدونگ میداند: «زمانی که وکیلام یک ماه بعد از دادگاه برایم نامه نوشت که درخواست شما رد شده و برای شما دولدونگ داده میشود، گویی که دنیا برایم تمام شد. مشکل زمانی پیچیده میشود که حتی برای نزدیکترین دوستانات نیز نمیتوانی بگویی که دولدوگ گرفتی. نمیدانم که چرا گرفتن دولدونگ در بین ما افغانها یک شرم بسیار بزرگ است؟ به هر حال این گفتههایم را کسانی خوب درک میکنند که تجربه گرفتن دولدونگ را داشته باشد. دارندگان دولدونگ فقط میتوانند در ایالت که زندگی میکنند، بمانند. برای ترک ایالت برای مدت کوتاهی، دارنده دولدونگ به مجوز مرخصی نیاز دارد. اینها مواردیاند که زندگی را به جهنم تبدیل میکند.»
هیچ یک از بستگان نزدیکم در افغانستان نیستند
او میافزاید: «در آن زمان کسانی که حق اقامت در آلمان را نداشتند، نمیتوانستند در کورسهای زبان آلمانی شرکت کنند و ندانستن زبان نیز یکی از مشکلات عمدهای بود که با آن روبرو بودم. همچنان هر شب و هر روز با هراس روبرو بودم که نکند پلیس به “هایم” بیاید و من را به افغانستان اخراج کنند، زیرا تمام خانوادهام در ایران بودند و هیچ کدام از بستگان نزدیکم در آفغانستان نبودند. از ترس اخراج مانند مجرمانی زندگی میکردم که از سایه خودش نیز میترسد.»
براساس قانون، افرادی که دولدونگ دارند مجاز به کار نیستند، اما ممکن است به آنها اجازه داده شود تا برای مدت اقامت قابل تحمل مشغول به کار شوند. با این حال، این یک تصمیم اختیاری است. برای سه ماه اول دولدونگ ممنوعیت کار وجود دارد. پس از آن مقامات مهاجرت می توانند، پس از تایید آژانس کار و اقامت حداقل سه ماهه در آلمان، مجوز کار را صادر کنند.
از او میپرسم که چگونه توانست دوباره دولدونگ اش را پاک کند؟
آقای نوری میگوید : «موضوع را به یکی از آشنایان که سالهای زیادی در آلمان زندگی میکند، گفتم و او نیز پس از مشوره با یک وکیل گفت که تنها راه برای جلوگیری از اخراج آموزش حرفهیی و کار است، زیرا براساس قانون، افرادی که مشغول آموزش رسمیاند، در مدت زمان آموزش از اخراج به گونه موقت تعلیق میشوند. از آنجایی که من در ایران در یک مکانیکی موتر/ ماشین کار میکردم و تجربه کار داشتم، توانستم با تلاش زیاد در این بخش کارآموزی (Ausbildung) نمایم و پس از ختم این دوره شامل کار شوم و به این ترتیب توانستم پس از رنج و مشقت حق قانونی اقامت بدست بیاورم. این تجربه بسیار تلخی بود که از سر گذراندم. سالهای سختی بود، اما مایوس نشدم. پیام من به کسانی که دولدونگ دارند، اینست که داشتن دولدونگ آخر دنیا نیست. با پشت کار و آموزش میتوانند به حق قانونی اقامات دست یابند و عضوی از جامعه شوند.»
نورالله رحمانی
Foto:epd/