این گروه موسیقی که متشکل از نوازنده‌هایی از بیش از ۴۰ کشور جهان است در سال ۲۰۱۶ در فرانکفورت ایجاد شده و تا حالا توجه زیادی را در آلمان بخودش جلب کرده است. هدف اصلی این گروه یکجا کردن هنرمندان موسیقی چه با پیشینه مهاجرت و چه آلمانی با هم است. آنها با نشان دادن تفاوت‌های فرهنگی توسط هنرشان، خلاقیت‌ها و نوآوری‌های موسیقی را به تصویر می‌کشند. حتی بدون دانستن زبان همدیگر، تنها با پل زدن به وسیله موسیقی باعث آشنایی فرهنگ‌ها می‌شوند.
Bridges، نشان داده چطور می‌شود با موسیقی در جامعه ادغام شد و آنرا نهادینه کرد. در ارتباط با فستیوال کرونبرگ امسال و بعد ازاجرای گروه بریجز در سالن مجلل Das Casals Forum ، مصاحبه‌ای با «سلیم سالاری » یکی از نوازنده‌های این گروه انجام دادم.
سلیم سالاری یکی از اعضای گروه موسیقی بریجز :
او جوانی ۳۰ ساله است، حدوا ۶ سال و نیم است به آلمان آمده و سازش ” تار” است.
در ایران با گروه‌های کوچکی می‌نواخته و در رادیو تبریز هم چند برنامه را اجرا کرده است. تقریبا از اواخر ۲۰۱۷ با بریجز آشنا شده و همراه شان می‌نوازد.
در مورد تجربه اش با نوازنده گی در گروهی متشکل از کشورهای مختلف پرسیدم ؟
او می‌گوید: “در عین حالی که لذت‌بخش و جالب است، ولی گاهی مشکل است؛ چون آدم از حریم امن عادت باید دربیاید وگاهی قطعاتی را بنوازد که اصلا با آن آشنایی قبلی هم ندارد.
در گروهی این‌چنینی تنها همزبانی، زبان موسیقی است و مقدار زیادی تفاوت که گاهی بسیار سخت به نظر می‌رسد ولی پیشرفت و تجربه‌های جدید تنها با همین تفاوت‌ها امکان پذیر است“
از او می‌پرسم که استقبال و برخورد مردم در حاشیه برنامه‌ها همراهش چگونه است؟ در پاسخ گفت: “خیلی مثبت بوده، بسیاری از شنونده‌ها متعجب شده بودند و قطعاتی که ما برای شان نواخته بودیم را برای اولین بار می‌شنیدند“
در مورد سطح اجرا در گروه بریجز و گروهی که در ایران می‌نواخته پرسیدم؟ او افزود: “این دو گروه قابل مقایسه نیستند و من نمی‌خواهم مقایسه ای هم بکنم. در گروه ایران هم نوازنده‌های بسیار خوبی می‌نواختند ولی ترکیب نوازنده‌ها همیشه عوض می‌شد و ثابت نبود، بنا براین باوجود پتانسیل بالایی که داشت؛ بازخورد و صدایی که ایجاد می‌شد زیاد جالب نبود، البته بنا به سلیقه من. ارکستر بریجز، گروهی جوان و نوپاست و درعین حال رو به پیشرفت و اکتشاف. این گروه هم نوازنده‌های بسیار خوبی دارد و می‌شود از تک تک شان چیزهای نو یاد گرفت. در حال حاضر در صدد این هستیم که بهترین‌ها را در ترکیب مان بسازیم.”
پیام همپذیری از طریق موسیقی :
پرسیدم: ایجاد گروهی متشکل از نوازنده‌هایی از سراسر دنیا چقدر می‌تواند در انتقال پیام ” همپذیری” در جامعه نقش داشته باشد؟
او به این باور است که : موسیقی به عنوان هنری که می‌شود با آن مسایل اجتماعی را مطرح کرد، صرف نظر از اینکه چه قطعه ای نواخته می‌شود؛ همینکه فرهنگ‌های مختلف یکجا جمع می‌شوند در انتقال این پیام نقش مهمی ایفا می‌کند.
پرسیدم آیا گاهی در خانه و برای دل خودش هم می‌نوازد و فرق اش با نوازنده گی در گروه چیست؟
در جواب گفت: “هر وقت فرصت کنم برای خودم هم می‌نوازم، در غیر اینصورت دلم می‌گیرد. در خانه همانی که دلم بخواهد را می‌نوازم ولی در گروه باید هماهنگ باشیم و با نظر تنظیم کننده ارکستربنوازیم“
در آخر پرسیدم, پیامش به مهاجرینی که تازه یا قبلا آمده اند و سازی می‌نوازند یا رقصی بلدند ولی شرایط و امکانات پیوستن به گروهی را ندارند چیست؟ در جواب گفت: “هیچوقت نا امید نشوید. از نوازنده گی و کاری که به آن علاقه دارید دست نکشید. مهمتر اینکه: خودتانرا محدود به انتخاب در نوازنده گی نکنید، نگویید تنها این شکل نواختن درست است؛ هر سازی را امتحان کنید و در صورت امکان با نوازنده‌های مختلف بنوازید. باوجود همه تفاوت‌ها، موسیقی تنها زبان مشترک است”
