به نام خداوند رنگین کمان! همه مردم دنیا این روزها، شوق و ذوقی برای حضور تیم ملی خود در جام جهانی دارند. اما مردم ایران نه! هواداران همیشگی فوتبال، تیمی که به جام جهانی رفته را تیم ملی ایران نمی‌دانند. بلکه تیم جمهوری اسلامی می‌دانند.
مردم ایران، این روزها، کشته شدگان شان را می‌شمارند… در مراسم عزاداری جوانان در خون خفته‌شان، با اشک می‌رقصند و برای کودکان پر پر شده خود، مبهوت و حیران می‌مانند. که مگر می‌شود یک حکومت اینقدر بی رحم باشد؟ که به جان کودک ده ساله هم رحم نکند؟
سکوت شما بوی خون می‌دهد!
مسابقات جام جهانی به زودی شروع می‌شود. تیم جمهوری اسلامی هم به جام جهانی رفته است. تیمی که قبل از رفتنش با رئیس جمهور بی‌سواد ملاقات کرد و از کشتار کودکان چیزی نگفت!
به جدیت می‌توان گفت هرگز ایران چنین متحد نبوده است. ایرانیان خارج برای مردم ایران، فریاد می‌کشند و به هر دری می‌کوبند. ایرانیان داخل ایران، به دور از هر قومیتی، برای هم برمی‌خیزند و مقابل گلوله‌ها سینه سپر می‌کنند.
از غزاله، جوان دانشجوی ایرانی ۲۸ ساله در آلمان در اینباره می‌پرسم. او می‌گوید: “در ابتدای ناآرامی‌ها در ایران، برخی از فوتبالیست‌ها با مردم همدلی کردند، استوری‌هایی در حمایت از مردم ایران در ایسنتاگرام خود منتشر کردند. و این مایه خوشحالی و استقبال مردم شد. اما صرف مدت کوتاهی بعد از آن، همه پست‌ها را پاک کردند و در مورد همه اتفاقاتی که در ایران می‌افتاد سکوت کردند!”
“برخی از فوتبالیست‌ها حتی گفته بودند به نفع مردم از جام جهانی کنار می‌کشند! اما ناگهان حرف خود را پس گرفتند! صحنه عجیبی بود! انتظارات مردم از خود را به باد دادند. البته همه می‌دانیم حکومت، با تهدید و فشار، آنها را وادار به این کار کرده.”
شما تیم ملی ما نیستید!
شهرزاد، ۳۲ ساله می‌گوید “زمانی که خارج از ایران زندگی می‌کنی تازه می‌فهمی حضور تیم ملی در جام جهانی برایت چه معنی بزرگی دارد! زمانی که اتحادی احساس می‌کنی با مردم کشورت، حتی اگر آنجا نیستی. اما می‌توانی با همه ایرانی‌ها دور هم جمع شوید و مسابقات را تماشا کنید! اما این جام جهانی، ما را به هم نزدیک نکرد! بلکه برعکس، حکومت ایران، فوتبالیست‌هایی به جام جهانی فرستاد که در مقابل پول، مردم ایران را فروختند. این تیم ملی ما نیست. این تیم جمهوری اسلامی است. برای آنها آرزویی شکستی خفت بار می‌کنیم!”
“مردم ایران، همیشه پشت ورزشکاران و هنرمندان خود ایستاده است. اما این بار، با هر شکست این تیم جمهوری اسلامی به خیابان‌های می‌آییم و شکست خفت بار آنها را جشن می‌گیریم!”
فرصتی که از دست رفت!
غزاله هم در این باره ادامه می‌دهد: “جام جهانی زمانی است که صدای یک کشور بسیار بلند می‌شود. انتظارات زیادی روی آنهاست! فرصتی بسیار فوق العاده است تا صدای اعتراض مردم ایران را به گوش جهان برسانند. البته بسیاری هنوز امیدوارند که فوتبالیست‌های ایرانی، زمانی که پا به زمین فوتبال می‌گذارند ناگهان حرکتی حمایتی از خود نشان دهند. مانند حرکت‌های زیبایی که از زنان ورزشکار ایرانی دیدیم که حجاب اجباری خود را بعد از رسیدن به جایزه برداشتند. آنها می‌دانستند که این خیلی برایشان هزینه زیادی خواهد داشت. همه آنها را با تهدید به اعتراف اجباری نشاندند. اما این باعث نشد که بترسند و صدای خود را خفه کنند. در نهایت، آزادی مسیر خود را خواهد رفت!”
Aora Helmzadeh
