نشست آب و هوای سازمان ملل به پایان رسید. نتایج آن به طور کلی “ناامید کننده” بود. به گفته آنتونیو گوترش “سیاره ما هنور در وضعیت اورژانسی است! ما اکنون به کاهش شدید انتشار گازهای گلخانه‌ای احتیاج داریم و این موضوعی است که در کنفرانس آب‌و‌هوایی نادیده گرفته شده است!” حتی اتحادیه اروپا نیز هم از توافقنامه به دست آمده درباره انتشار گازهای گلخانه‌ای در نشست شرم الشیخ ابراز ناامیدی کرد.
اما در این نشست به چه نتایجی رسیدند؟
یکی شاید تنها نکات مثبت این نشست، تصمیم گیری برای کمک به کشورهای خسارت دیده گرمایش کره زمین است. بنابراین قرار شد صندوقی ایجاد شود، برای جبران خسارت‌ها و آسیب‌های اقلیمی.
بنابراین، پس از سال‌ها بحث، کنفرانس آب و هوا برای اولین بار بر سر یک صندوق مشترک برای جبران خسارت‌های آب و هوایی در کشورهای فقیرتر به توافق رسید. “صندوق غرامت” جدید برای کاهش عواقب اجتناب‌ناپذیر گرمایش جهانی، مانند خشکسالی‌های فزاینده، سیل و طوفان، بلکه افزایش سطح آب دریاها و بیابان‌زایی در نظر گرفته شده است.
بسیاری از سازمان‌ها، این قدم را یک “گام تاریخی” می‌دانند. اما مشکل بزرگ اینجاست، که سوالات اساسی فقط باید در کنفرانس بعدی آب و هوا در دبی در سال ۲۰۲۳ بررسی شود!
همچنین مشخص نیست که چه کسی باید هزینه پرداخت کند. وزیر توسعه آلمان، Svenja Schulze معتقد است: “هزینه این صندوق برای از سوی بزرگترین تولیدکنندگان گازهای گلخانه‌ای، ایالات متحده آمریکا، چین و البته اتحادیه اروپا، تامین شود.”
ما می‌گوییم “صندوق خسارت” شما بخوانید “وعده برای صدقه!”
سال‌ها پیش توافق شده بود که کشورهای صنعتی از کشورهای فقیر در سازگاری با تغییرات آب و هوایی و حفاظت از اقلیم حمایت کنند. به عنوان مثال از طریق تولید انرژی پاک. کشورهای صنعتی باید در واقع از سال ۲۰۲۰ سالانه ۱۰۰ میلیارد دلار به کشورهای فقیر بپردازند. اما تا به امروز آنها هنوز بیشتر این پول را نپرداخته‌اند! در این کنفرانس گفته شد که بسیاری‌ها در این مورد “بسیار نگران” هستند.
اما این توافقنامه، فاقد یک برنامه روشن ونهایی است. در مورد اینکه آیا و تا چه زمانی باید پرداخت‌های کمکی انجام شود، اطلاعاتی در دست نیست. طبق گزارش رسانه‌ها، قرار شد در سال ۲۰۲۴ در اینباره تصمیم گیری شود.
هیچکس در مورد سوخت‌های فسیلی حرفی نزد!
با وجود ماه‌ها، تظاهرات مردم و فعالیت‌های اعتراضی فعالان محیط زیست، بستن خیابان‌ها، اعتصاب غذا و…، آلمان هیچ گونه واکنشی به برنامه‌های توقف سوخت فسیلی نشان نداد!
کارلا ریمتسما، سخنگوی جنبش آب و هوا “جمعه‌ها برای آینده” گفت: «همه ایالت‌ها باید اهداف سختگیرانه تری برای آب و هوا ارائه می‌کردند. اما از هر هشت ایالت، حتی یکی از آنها این کار را نکرد! و بالاتر از همه، کشورهای صنعتی حتی به اهداف قبلی خود نرسیدند؛ از جمله آلمان.» این فعال آب و هوا همچنین از پروژه برنامه‌ریزی شده در سنگال برای توسعه میدان‌های گازی جدید در آنجا به منظور مستقل شدن از گاز روسیه انتقاد کرد.
فردا خیلی دیراست!
فعالان محیط زیست در آلمان، معتقدند که آلمان باید هر چه سریعتر از زغال سنگ، نفت و گاز خارج شود و نه فقط از زغال سنگ، همانطور که اکنون در بیانیه نهایی کنفرانس آب و هوا بیان شده است. آنها دولت فدرال را متهم می‌کنند که هیچ برنامه منسجمی ندارد و بحران آب و هوا را به اندازه کافی جدی نمی‌گیرد. و این در شرایطی است که آشکار می‌شود که انرژی‌های فسیلی نه تنها از نظر سیاست آب و هوایی، بلکه از نظر ژئوپلیتیکی نیز یک خطر امنیتی هستند.
این در حالی است که کشورهای آفریقایی و آسیایی، در حال حاضر بیشترین هزینه جانی و مالی را برای بالا رفتن دمای کره زمین، تغییرات اقلیمی پرداخت می‌کنند. آنها به طور مدام با خشکسالی، سیل‌های خانمان برانداز، قطحی و… درگیر هستند. اما کشورهای صنعتی در این کنفرانس نشان دادند، ترجیح می‌دهند به کشورهای خسارت زده، صدقه بدهند، به جای اینکه مشکل را از اساس حل کنند، و از ایجاد آینده فاجعه بار جلوگیری کنند.
متن: Aora Helmzadeh
