ساعت شش صبح در یکی از روزهای آخر ماه می ۲۰۲۵ است. شب هنوز به پایان نرسیده که ناگهان در اتاق امیره کوبیده میشود. او سریع در را باز میکند. در مقابلش هفت یا هشت پلیس ایستادهاند.
او بعدتر از طریق تماس تلفنی چنین روایت میکند: «هیچ حرفی نمیتوانستم بزنم. قلبم به شدت میتپید و دستانم میلرزید. خشکم زده بود. نمیتوانستم هیچ فکر روشنی بکنم.» یکی از مأموران پولیس به او میگوید: «ما حکم اخراج داریم. باید آلمان را ترک کنی. فوری لباسها و وسایل ضروریات را جمع کن.» امیره در جواب فقط میگوید: «من اینجا کار میکنم، نمیخواهم کشور را ترک کنم»، اما این حرف هیچ تأثیری نداشت. پلیس، او و برادرش را به فرودگاه فرانکفورت انتقال داد و سرانجام، براساس مقررات دوبلین، امیره از آلمان اخراج شد.
چشماندازی به زندگی امیره
امیره زاده و بزرگشدهٔ شهر کابل است. در رشتهٔ پیداگوژی تحصیل کرده و در سازمانهای بینالمللی مانند یونیسف کار کرده است. پس از سقوط افغانستان بهدست طالبان در تاریخ ۱۵ آگست ۲۰۲۱، نخست به لیتوانی پناهنده شد و سپس به آلمان آمد.
در آلمان برای خود زندگی تازهای ساخت؛ زبان آلمانی آموخت، دورههای آموزشی گذراند و بهگونهٔ داوطلبانه در برنامههای محیطزیستی شرکت کرد. در نهایت، در یک مهدکودک در شهر اوفنباخ مشغول به کار شد.
در روز اخراج چه گذشت؟
در روز اخراج، بعد اینکه پلیس برایش خبر اخراجش را دادند. امیره فوراً برای همکارانش پیام صوتی فرستاد: «پلیس آمد. باید فوراً آلمان را ترک کنم.»
باستین کلینتسینگ، مدیر مهدکودکای که امیره در آن کار میکرد، میگوید: «وقتی از موضوع آگاه شدیم، همهمان شوکه شدیم، بهویژه همکاران نزدیک او. بسیاری از والدین هم حیرتزده تماس گرفتند و فقط یک سوال داشتند: چرا؟ چگونه امکان دارد؟»
برای تیم مهدکودک، این اخراج بهمعنای یک جای خالی بزرگ است که پر کردنش به شکل فوری ممکن نیست؛ بهخصوص که در تمام أوفنباخ کمبود مربی وجود دارد. اخراج امیره نهتنها صدمه عاطفی به همه طرفین قضیه داشت، از نظر مالی هم زیانبار بود. دولت آلمان برای آموزش زبان، دوره کارآموزی و انطباق او سرمایهگذاری کرده بود. اما حالا همهچیز بینتیجه ماند. امیره شغل، دوستان و امنیتش را از دست داد.
او اکنون در لیتوانی است و از طریق تلفن میگوید: «دلتنگ همهچیزم. کارم، دوستانم، امنیت… همهچیز را از دست دادم و این مرا بیشتر متاثر میکند.» و ادامه میدهد: «برای من زندگی در آلمان یک پیشرفت بزرگ بود. من از کشوری میآیم که در آن، تحقق رؤیای یک دختر یا زن چیزی شبیه معجزه است.»
آیا امکان بازگشت امیره به این زودیها است؟
براساس گفتوگویی که با امیره داشتیم، بازگشت به آلمان برای او در حال حاضر ممکن نیست. زیرا در روز اخراج، برگهای به او سپرده شد که طبق آن، تا ۳۰ ماه اجازهٔ ورود دوباره به آلمان را ندارد، حتی بهعنوان بازدیدکننده!
براساس بند ۱۱ قانون اقامت آلمان، چنین ممنوعیتهایی ممکن است، اما قابل کاهش هستند، اگر دلایل فردی مانند پیشنهاد کار موجود باشد. ترزا چولیاک از سازمان Pro Asyl که از امیره پس از اخراج حمایت میکند، به این موضوع اشاره میکند.
در همین حال، همکاران مهدکودک هم بیدرنگ واکنش نشان دادند. یک درخواست آنلاین برای بازگشت امیره راهاندازی کردند که تا حالا بیش از ۵۰ هزار امضا جمع کرده است. نماینده پارلمان، هایدی از حزب چپ (Die Linke) نیز در پارلمان درباره این موضوع سخنرانی کرد. ویدیوی سخنرانی او در صفحه اینستاگرام کودکستان منتشر شده است.
براساس منابع، امیره در گذشته بهصورت داوطلبانه در ابتکارهای محیطزیستی نیز سهم میگرفت. ژولیا وایتسل، فعال محیط زیست، دربارهاش میگوید: «او بخشی از تیم ما بود. اینجا را خانهٔ دومش میدانست. مهربانیاش حالا خلای بزرگی برجا گذاشته.» او تأکید میکند که سیستم مهاجرتی فقط به ارقام توجه میکند و انسانها را فراموش میکند. ٰژولیا خواستار تصمیمگیریهای بهتراست و امیدوار است که «امیره و برادرش بتوانند دوباره بازگردند.»