حمله وحشیانه‌ای که توسط یک افغان در مانهایم که سال‌ها در آلمان زندگی می‌کرد، باعث شد که گفتمان درباره تبعید افراد متهم به جرم‌های سنگین به کشورهایی مانند افغانستان مجدداً مطرح شود. این حمله، که با استفاده از چاقو صورت گرفت و در نهایت منجر به کشته شدن یک پلیس شد، وارد بحث عمیق‌تری در مورد راهکارهای مقابله با افراد خطرناک شد.
اینکه آیا اصلا می‌توان به افغانستان تبعید کرد؟ چه مطالباتی وجود دارد؟ چه دلایلی برخوردار است؟ چگونه در داخل می‌توان تعادل برقرار کرد؟ سوالاتی اند که سیاستمداران بحث می‌کنند و دنبال جواب به آنها اند.
آیا چالش اصلی نداشتن رابطه دیپلماتیک است؟
به گزارش از پایگاه خبری سایت، زمانی که قانون تبعید تا چند ماه پیش تغییر کرده است، این مسأله به صورت آسان‌تری مطرح شده است. اما چالش اصلی در اینجا این است که بسیاری از افراد متهم به جرم‌های سنگین، مانند حمله‌کننده مردمنهایم، از کشورهایی می‌آیند که با آنها ارتباط دیپلماتیک وجود ندارد، مانند افغانستان و سوریه. این موضوع باعث شده که دولت آلمان تا کنون تبعید به این کشورها را اجرایی نکند، زیرا تضمین امنیت و حقوق افراد در این کشورها فراهم نیست.
مطالبات برای اقدام در این زمینه از سوی برخی از سیاستمداران برجسته مطرح شده است. به‌عنوان مثال، وزیر داخله هامبورگ، اندی گرته، قصد دارد که در کنفرانس شش‌ماهه وزرای داخلی ابتکاری مرتبط با تبعید افراد متهم به جرم‌های سنگین ارائه دهد. او مدعی است که منافع امنیتی آلمان از حفاظت از افراد خطرناک و دشمنان اسلامی برتر است و باید راهکاری برای انتقال این افراد به کشورهای دیگر، از جمله افغانستان، پیدا شود.
با این حال، برخی از سیاستمداران و جریانات اجتماعی هشدار داده‌اند که این کار ممکن است باعث ارتقای ریسک‌های امنیتی در آلمان شود. آنها معتقدند که همکاری با یک رژیم تروریستی مانند طالبان، که با آن روابط دیپلماتیک وجود ندارد، با خطرات جدی امنیتی همراه خواهد بود.
چه دلایلی برخوردار است؟ سبزها از تبعید و معاملات با طالبان هشدار می‌دهند!
طالبان افغانستان را کنترل می‌کنند، بنابراین سازمان پناهندگان فقط کمتر از دو درصد از درخواست‌های پناهندگی افغان‌ها را رد می‌کند. حتی اکثریت بزرگی از سوری‌ها هم پناهندگی می‌گیرند. وضعیت حقوق بشر در این کشورها به طور کلی با تبعید مخالف است.
تجزیه و تحلیلی از خدمات علمی پارلمان آلمان برجسته می‌کند که در هر صورت باید بررسی شود آیا به افراد مورد نظر تهدیدی غیرانسانی یا رسوایی وارد می‌شود. برای مثال، در رژیم اسد در سوریه، احتمال زیادی وجود دارد که پناهندگان بازگشتی به زندان برده شده یا حتی شکنجه شوند.
در افغانستان، به نظر می‌رسد افراد ممکن است بدون مجازات رها شوند. بیش از یک سیاستمدار این گمان را دارند. کاتارینا بارلی، کاندیدای برتر حزب سوسیال دموکرات آلمان (SPD) در انتخابات اروپا به سایت آنلاین گفت: “ما از این افراد محافظت می‌شویم وقتی که در زندان هستند”. طالبان احتمالاً کمتر از انتقام‌جویان اسلامی آلمان را در این کشور مجازات و زندانی خواهند کرد. بارلی گفت: “تبعید معنی دارد وقتی ما مطمئن می‌شویم که جنایتکاران هم واقعاً بازداشت می‌شوند”. اگر تبعید کنیم، باید ابتدا اطمینان حاصل کنیم که مجرمان واقعاً بازداشت می‌شوند.
برخلاف سیاستمداران برجسته حزب دموکرات آزاد (FDP) و حزب سوسیال دموکرات آلمان (SPD)، آنها با طرح اندی گروته از هامبورگ مخالفت می‌کنند. رئیس حزب، امید نوری‌پور، تاکید کرد که یک توافق بازگشتی با افغانستان هزینه‌ای دارد. او گفت: “معمولاً طالبان برای این کار پول می‌خواهند”. نوری‌پور تأکید کرد که این امر منجر به تقویت سناریوی اسلام‌گرایان خواهد شد که نتیجه‌ای معکوس به همراه خواهد داشت.
نظر سبزها چیست؟
به گزارش سایت خبری BR24، وزیر امور خارجه فدرال، آنالنا بربوک، با احتیاط اظهار نظر کرد. این سیاستمدار حزب سبزها روز سه‌شنبه در برلین گفت: “به طور طبیعی ما علاقه‌مندیم که مجرمانی که جرم‌های سنگینی مرتکب شده‌اند به سرعت بازگردانده شوند”. اما او پرسید: “چطور می‌توان با یک رژیم تروریستی اسلامی که هیچ روابطی با آن نداریم همکاری کرد؟” اشاره او به طالبان رادیکال اسلامی حاکم بر افغانستان بود.
به طور کلی، تصمیم‌گیری در مورد اینکه آیا می‌توان به افغانستان تبعید کرد یا خیر، نیازمند بررسی دقیق تر و توجه به ابعاد امنیتی، حقوق بشری و دیپلماسی است. این اقدام باید به‌طوری باشد که هم امنیت آلمان حفظ شود و هم حقوق انسانی افراد تضمین گردد.
