مرگ مهسا امینی بدست پولیس امنیت اخلاقی رژیم جمهوری اسلامی درایران حدودا ۵ ماه پیش، انگیزه تظاهرات گسترده در بیشتر از ۸۰ شهر ایران و بسیاری از شهرهای آمریکایی و اروپایی شد و این تظاهرات کماکان ادامه دارد.
بیشتر زنان افغان با زنان ایرانی احساس همدردی کرده و شجاعت زنان ایرانی را ستودند. به‌طور مثال، شکریه بارکزی، سفیر پیشین افغانستان در ناروی، در مصاحبه با یکی از رسانه‌ها گفت: «مهسا تاریخ جدیدی را در مبارزات سیاسی زنان جهان رقم زده است» .
“ازکردستان- تا-کابل، صدای مهسا-امینی باشیم!”، «فرخنده ملک زاده، مهسا امینی» و «مهسا امینی، کمی-آب-بیار-که-سوختم» همه قسمتی از شعارهایی هستند که زنان افغان در اوایل وقوع این جنایت در شبکه‌های اجتماعی به حمایت ازجنبش اعتراضی زنان ایران استفاده کرده‌اند.
تظاهرات ایرانیان ساکن شهر فرانکفورت
در اوایل وقوع این جنایت تظاهراتی در فرانکفورت به‌خاطر حمایت از جنبش اعتراضی در ایران ترتیب شده بود، تعداد قابل توجهی حضور داشتند و شعارهای منحصربه‌فردی را که در تمام تظاهرات به این موضوع در بیشتر شهرهای اروپایی و آمریکایی سر داده می‌شوند، یکصدا فریاد زدند:
«زن زندگی آزادی» یا «مرگ بر دیکتاتور» و همچنین شعار آلمانی «weg, weg, weg, Mullah müssen weg».
این درحالی‌ست که شعارهایی که مردم در ایران سر می‌دهند به نوعی بیشتر مبتکرانه و روان است، شبیه این شعارها:
«این آخرین پیامه، هدف کله نظامه»، «ستم علیه زنان، از کردستان تا تهران»، «توپ،تانک، فشفشه، آخوند باید گم بشه» و «می‌میریم، می‌میرم، ایران رو پس می‌گیریم».
آن‌چه دغدغه بسیاری از خبرنگاران و اهل رسانه ایرانی در آلمان به شمار می‌رود، استفاده بیشتر از شعارهایی به زبان‌های آلمانی یا انگلیسی است. آن‌ها به این عقیده‌اند که سیاستمداران و جامعه میزبان زمانی شاید اقدام کنند که به زبان خودشان شعارهایی را بشنوند.
جو برگزاری تظاهرات در خارج هم معمولا خالی ازنگرانی‌ها مبنی بر حضور جاسوس‌های نظام و یا طرفداران شان نیست. این نگرانی در پوشش سر و صورت برخی از اشتراک کننده‌ها مشهود است.
این‌که امروز طالب ایرانی ترس از پیچش موی دختر ایرانی در باد را دارد و یا طالب افغان از باسواد شدن دختر افغان هراس دارد و درب مکاتب را بروی دختران بسته است، تنها زن‌ستیزی هردو را روایت می‌کند.
